قسمت قدامی و شفاف کره چشم را تشکیل می دهد که فاقد عروق است و در لیمبوس به صلبیه می چسبد.

کراتوکونوس (قوز قرنیه)

این بیماری پیشرونده از زمان بلوغ شروع شده و تا میانسالی ادامه می یابد. در افراد مبتلا مرکز قرنیه نازک شده و همانطور که در شکل نشان داده شده است برجستگی ایجاد می شود. پیشرفت بیماری همراه با کاهش دید است.در درمان به بیماران توصیه می شود از مالش چشم ها خودداری نمایند، تجویز عینک مناسب، و در صورت عدم بهبود دید با عینک از لنز RGP می توان استفاده کرد.

جسم خارجی و خراش چشم

خراش ممکن است به علت ضربه، لنز تماسی و جسم خارجی ایجاد شود. معمولا با پلک زدن درد بیشتر می شود و فرد دچار اشک ریزش و ترس از نور می شود. درمان آن می بایست فقط توسط متخصص انجام شود.

التهاب قرنیه

ممکن است با درجات مختلف ایجاد شود و با احساس جسم خارجی در چشم، درد و قرمزی چشم همراه با ترس از نور و در صورت شدید بودن با کاهش بینایی همراه است. درمان آن شامل تجویز داروهای چشمی و خوراکی و جراحی می باشد که می بایست فقط توسط متخصص انجام شود.

سوختگی شیمیایی

هر نوع ماده شیمیایی از جمله پاک کننده ها، مواد آرایشی و محلول های صنعتی می توانند باعث سوختگی شیمیایی شوند. مهترین نکته در سوختگی شیمیایی قرنیه شستشوی سریع چشم ها با مقدار زیاد آب تمیز می باشد.

خشکی چشم

اختلال در لایه اشکی به علت کمبود اشک و یا افزایش تعریق آن که با ایجاد آسیب به سطح چشم در ناحیه شکاف پلکی، باعث ناراحتی در چشم می شود و علائمی مانند احساس خشکی، خراش یا وجود شن و ماسه چشم، خارش، سوزش قرمزی چشم دارد. درمان های متعدد دارویی و غیردارویی بـرای آن وجـود دارد از جمله جلوگیری از عوامل تشدید کننده، تغییر دادن شرایط محیطی مثل افزایش دادن رطوبت هوا، خودداری از قرار گرفتن در معـرض بـاد، قرار نگرفتن در معرض دود و گرد و خاک، تجویز دارو که مـی توانـد باعـث بهبـود علائم بیماری می شود.

ناخنک

به رشد غیرطبیعی بافت ملتحمه روی قرنیه، که معمولا در شکاف بین پلکی دیده می شود اطلاق می گردد و علائمی مانند سوزش، قرمزی چشم، با یا بدون کاهش دید و یا ممکن است بدون علامت باشد. درمان آن با توجه به نظر پزشک می تواند محافظت چشم در برابر نور خورشید، قطره اشک مصنوعی، دارو و یا جراحی باشد.

کاتاراکت (آب مروارید)

آب مروارید در واقع تار شدن عدسی چشم بوده که باعث اختلال در بینایی می شود. بیش از نیمی از افراد مسن بالای ۶۵ سال آب مروارید را تجربه می کنند. آب مروارید زمانی رخ می دهد که پروتئین بر روی لنز ها جمع شده و باعث تار شدن بینایی شود. علائم آن عبارتند از: تار یا مات شدن دید، نزدیک بینی در افراد مسن، تغییر در رنگ هایی که قبلا می دیده اید، مشکل در رانندگی در شب دوبینی، تغییرات ناگهانی در شماره عینک می باشد.  انواع آب شامل آب مروارید وابسته به سن، مادرزادی، ثانویه و آب مروارید پس از تروما می باشد. و روش های درمان آن با توجه به نوع آن شامل تجویز عینک یا جراحی می باشد.

گلوکوم (آب سیاه)

یک نوروپاتی عصب بینایی همراه با از دست دادن میدان بینایی می باشد.